Η νέα Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Άρθρο 1.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και πρέπει να ενεργούν ο ένας προς τον άλλον με πνεύμα αδελφότητας.

Άρθρο 2.
Όλοι πρέπει να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες που ορίζονται σε αυτή τη Νέα Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, χωρίς διάκριση οποιουδήποτε είδους, όπως φυλή, χρώμα, φύλο, γλώσσα, κατανόηση του Δημιουργού του ουρανού και της γης (Θεός), πολιτικών, θρησκευτικών ή άλλη απόψεων, εθνική ή κοινωνική προέλευση, περιουσία, γέννηση ή άλλες κοινωνικές θέσεις. 

Επιπλέον, δεν πρέπει να γίνεται καμία διάκριση βάσει του πολιτικού, δικαιοδοτικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας ή της επικράτειας στην οποία ανήκει ένας ανθρώπινο ον, είτε είναι ανεξάρτητος, έμπιστος, μη αυτοδιοικούμενος ή υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό της ελευθερίας. 

Άρθρο 3.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα σε μια ζωή αξιοπρέπειας, ελευθερίας και χωρίς περιορισμούς ασφάλειας για τον εαυτό του ως ανθρώπινο ον. Το δικαίωμα στη ζωή και στο απαραβίαστο ξεκινά μόλις ο άνθρωπος έρχεται στην ύπαρξη μέσα στη μήτρα της μητέρας.

Άρθρο 4.
Κανείς δεν πρέπει να είναι σκλάβος ή δούλος, συμπεριλαμβανομένων των σκλάβων χρέους που εμπλέκονται σε σύμβαση οικονομικού χρέους με επιτόκια . Η δουλεία και το δουλεμπόριο απαγορεύονται επομένως σε όλες τις μορφές τους.

Άρθρο 5.
Κανείς δεν πρέπει να υφίσταται βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία · ακόμη και αν αυτά πραγματοποιούνται με εντολή κυβερνητικών φορέων, μυστικών υπηρεσιών, θρησκευτικών οργανώσεων ή ισχυρών εταιρειών.

Άρθρο 6.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αναγνωρίζεται παντού ως άνθρωπος ενώπιον του νόμου.

Άρθρο 7.
Όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και δικαιούνται χωρίς διάκριση ίση προστασία του νόμου. Όλοι έχουν δικαίωμα ίσης προστασίας έναντι κάθε διάκρισης κατά παράβαση  της Νέας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και κατά οποιασδήποτε υποκίνησης τέτοιας διάκρισης.

Άρθρο 8.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής από τα αρμόδια εθνικά δικαστήρια για πράξεις που παραβιάζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα που του παραχωρούνται από το σύνταγμα ή από τον νόμο.

Άρθρο 9.
Κανείς δεν πρέπει να υπόκειται σε αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση ή εξορία, ακόμα κι αν αυτά πραγματοποιούνται με εντολή κυβερνητικών φορέων, του κράτους, μυστικών υπηρεσιών, θρησκευτικών οργανώσεων, στρατιωτικού προσωπικού ή ισχυρών επιχειρήσεων.

Άρθρο 10.
Ο καθένας δικαιούται απόλυτα ισότιμη και δημόσια ακρόαση από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο, για τον καθορισμό των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών του και κάθε ποινικής κατηγορίας εναντίον του.

Άρθρο 11.
Ο καθένας που κατηγορείται για ποινικό αδίκημα έχει το δικαίωμα να θεωρείται αθώος έως ότου κριθεί ένοχος σύμφωνα με τον νόμο σε δημόσια δίκη στην οποία έχει όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις για την υπεράσπισή του.

Κανείς δεν πρέπει να θεωρείται ένοχος για ποινικό αδίκημα λόγω οποιασδήποτε πράξης ή παράλειψης που δε συνιστούσε ποινικό αδίκημα, σύμφωνα με το εθνικό ή το διεθνές δίκαιο, τη στιγμή που διαπράχθηκε. Ούτε θα επιβληθεί βαρύτερη ποινή από εκείνη που ίσχυε τη στιγμή που διαπράχθηκε το ποινικό αδίκημα.

Άρθρο 12.
Κανείς δεν  πρέπει να υπόκειται σε αυθαίρετη παρέμβαση στην ιδιωτική του/της ζωή, την οικογένεια, το σπίτι ή την αλληλογραφία του, ούτε σε επιθέσεις κατά της τιμής και της φήμης του. Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην προστασία του νόμου από τέτοιες παρεμβολές ή επιθέσεις.

Άρθρο 13.
Όλοι έχουν δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής εντός των συνόρων κάθε κράτους. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης της δικής του, και να επιστρέψει στη χώρα του.

Άρθρο 14.
Όλοι έχουν το δικαίωμα να ζητούν και να απολαμβάνουν άσυλο σε άλλες χώρες από διώξεις. Αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να επικαλεσθεί στην περίπτωση διώξεων που προέρχονται πραγματικά από μη πολιτικά εγκλήματα ή από πράξεις αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του United People.

Άρθρο 15.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα σε εθνικότητα. Κανείς δεν πρέπει να στερείται αυθαίρετα την εθνικότητά του ούτε να στερείται του δικαιώματος να αλλάξει την ιθαγένειά του.

Άρθρο 16.
Άνδρες και γυναίκες πλήρους ηλικίας 18 ετών και άνω, χωρίς περιορισμό λόγω φυλής, εθνικότητας ή κατανόησης του Δημιουργού του ουρανού και της γης (Θεός), πολιτικών ή θρησκευτικών προτιμήσεων, έχουν το δικαίωμα να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Έχουν τα ίδια δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυση του.

Ο γάμος  πρέπει να συνάπτεται μόνο με την ελεύθερη και πλήρη συγκατάθεση των μελλοντικών συζύγων. Η οικογένεια είναι η φυσική και θεμελιώδης ομαδική μονάδα της κοινωνίας και δικαιούται προστασία από τους United People, την κοινωνία και το κράτος.

Άρθρο 17.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να κατέχει ιδιοκτησία μόνος του καθώς και σε συνεργασία με άλλους. Κανείς δεν θα στερηθεί αυθαίρετα την περιουσία του., ούτε καν  από κυβερνητικούς φορείς, το κράτος, τις τράπεζες ή οι φορολογικές αρχές.

Άρθρο 18.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης, κατανόησης του Δημιουργού του ουρανού και της γης (Θεός) και της θρησκείας. Αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνει την ελευθερία να αλλάξει τον τρόπο σκέψης, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις του και την ελευθερία, είτε μόνος/η του/της είτε σε κοινότητα με άλλους και δημόσια ή ιδιωτικά, να εκδηλώσει τη σκέψη, τη συνείδησή του, την κατανόηση του Δημιουργού του ουρανού και της γης (Θεός ), τη θρησκεία ή την πίστη στη διδασκαλία, την πρακτική, τη λατρεία και τον σεβασμό.

Όλες αυτές οι μορφές σκέψης, συνείδησης, κατανόησης του Δημιουργού του ουρανού και της γης (Θεός) και της θρησκείας πρέπει να γίνονται σεβαστές στο βαθμό που είναι ειρηνικές εκφράσεις που εξυπηρετούν την ανθρωπότητα και όλη την άλλη ζωή στη γη. Αυτές οι μορφές που δεν σέβονται πλήρως τη Νέα Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απαγορεύονται άμεσα.

Άρθρο 19.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης. Αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνει την ελευθερία να εκφράζουμε απόψεις χωρίς παρέμβάσεις και να αναζητούμε, να λαμβάνουμε και να μεταδίδουμε πληροφορίες και ιδέες μέσω οποιωνδήποτε μέσων και ανεξάρτητα από τα όρια. Όλες οι μορφές λογοκρισίας είναι παράνομες.

Άρθρο 20.
Όλοι έχουν το δικαίωμα στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης και του συνεταιρίζεσθαι. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να ανήκει σε μια ένωση.

Άρθρο 21.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στην κυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή μέσω εκλεγμένων εκπροσώπων. Ο καθένας έχει το δικαίωμα ίσης πρόσβασης στις συνεταιριστικές δημόσιες υπηρεσίες στη χώρα του.

Η βούληση του λαού πρέπει να είναι η βάση της εξουσίας του κράτους, της κυβέρνησης ή οποιουδήποτε άλλου διευθυντικού οργάνου που ορίζεται από τον λαό. Αυτό θα εκφραστεί σε περιοδικές και γνήσιες εκλογές, οι οποίες θα διεξάγονται με καθολική και ίση ψηφοφορία και  με μυστική ψηφοφορία ή με ισοδύναμες διαδικασίες ελεύθερης ψηφοφορίας.

Άρθρο 22.
Ο καθένας, ως μέλος της κοινωνίας, έχει το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλεια και δικαιούται να πραγματοποιήσει, μέσω της εθνικής προσπάθειας και της διεθνούς συνεργασίας και σύμφωνα με την οργάνωση και τους πόρους κάθε κράτους, των απαραίτητων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων  την αξιοπρέπεια του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Άρθρο 23.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εργαστεί όπου είναι δυνατό και η δουλειά θα ταιριάζει με τις γνώσεις και τις δεξιότητές του, με την ελεύθερη επιλογή απασχόλησης · σε δίκαιες και ευνοϊκές συνθήκες εργασίας και την προστασία από την ανεργία.

Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία. Ο καθένας που εργάζεται έχει το δικαίωμα σε δίκαιη και ευνοϊκή αμοιβή, διασφαλίζοντας για αυτόν ή την οικογένειά του μια ζωή άξια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συμπληρώνεται, εάν είναι απαραίτητο, με άλλους τρόπους κοινωνικής προστασίας.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να σχηματίζει και να προσχωρεί σε συνδικάτα για την προστασία των συμφερόντων του.

Άρθρο 24.
Όλοι έχουν δικαίωμα ανάπαυσης και αναψυχής, συμπεριλαμβανομένου εύλογου περιορισμού των ωρών εργασίας και περιοδικών διακοπών με αμοιβή.

Άρθρο 25.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα σε ένα επίπεδο διαβίωσης κατάλληλο για την υγεία και την ευημερία του ίδιου και της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, ενδυμάτων, στέγασης και ιατρικής περίθαλψης και των απαραίτητων κοινωνικών υπηρεσιών και του δικαιώματος στην ασφάλεια σε περίπτωση ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας, χηρείας, γηρατειών ή άλλης έλλειψης βιοπορισμού σε περιστάσεις πέρα από τον έλεγχό του.

Η μητρότητα και η παιδική ηλικία δικαιούνται ειδικής φροντίδας και βοήθειας. Όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από το εάν έχουν γεννηθεί εντός ή εκτός γάμου, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία. Κατά συνέπεια, είναι παράνομο για το κράτος, έναν κυβερνητικό φορέα ή μια τοπική αρχή να απαιτήσει από τους νόμους ή τους κανονισμούς τους γονείς ενός παιδιού να εμβολιάσουν το παιδί είτε πριν είτε μετά τη γέννηση, ή να απαιτήσουν να χορηγηθεί βιταμίνη Κ κατά τη γέννησή του. Οι γονείς ενός παιδιού έχουν την υποχρέωση να ερευνήσουν τις συνέπειες για το παιδί, ακόμη και μακροπρόθεσμα, του εμβολιασμού.

Άρθρο 26.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση θα είναι δωρεάν, τουλάχιστον στα στοιχειώδη και θεμελιώδη στάδια. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση θα διατίθεται γενικά και η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα είναι εξίσου προσβάσιμη σε όλους με βάση την αξία.

Η εκπαίδευση κατευθύνεται στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων αυτών των νέων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και των θεμελιωδών ελευθεριών. Προωθεί την κατανόηση, την ανοχή και τη φιλία μεταξύ όλων των εθνών, φυλετικών ή θρησκευτικών ομάδων, και προάγει τις δραστηριότητες των United People για την υποστήριξη της ειρήνης.

Οι γονείς έχουν προγενέστερο δικαίωμα και ευθύνη να επιλέξουν το είδος της εκπαίδευσης και της ανατροφής που θα δοθεί στα παιδιά τους για να τους επιτρέψουν να επιτύχουν τη μέγιστη ανάπτυξή τους.

Άρθρο 27.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα ελεύθερα να συμμετέχει στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας, να απολαμβάνει τις τέχνες και να συμμετέχει στην επιστημονική πρόοδο και τα οφέλη της.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην προστασία των ηθικών και υλικών συμφερόντων που προκύπτουν από οποιαδήποτε επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή της οποίας είναι ο συγγραφέας.

Άρθρο 28.
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη διασφάλιση, και δικαιούται, μια κοινωνική και διεθνή τάξη στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που ορίζονται στη Νέα Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μπορούν να υλοποιηθούν πλήρως.

Άρθρο 29.
Ο καθένας έχει καθήκοντaα έναντι της κοινότητας και των United People, χωρίς τα οποία είναι αδύνατη η ελεύθερη και πλήρης ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, όλοι υπόκεινται μόνο σε περιορισμούς που καθορίζονται από τη συνεταιριστική συλλογική νομοθεσία αποκλειστικά με σκοπό τη διασφάλιση της δέουσας αναγνώρισης και του σεβασμού των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων και να πληρούν τις δίκαιες προϋποθέσεις που αφορούν την ηθική, τη δημόσια τάξη και τη γενική ευημερία στην κοινωνία.

Αυτά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ασκούνται σε αντίθεση με τους σκοπούς και τις αρχές των United People. Η αρχή της καλής διατήρησης όλης της ζωής είναι καθοριστική για την ερμηνεία τους.

Άρθρο 30.
Τίποτα στη Νέα Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως ότι  οποιοδήποτε κράτος, κυβερνητικό όργανο, μυστική υπηρεσία, πολιτική, θρησκευτική ή στρατιωτική οργάνωση, ισχυρή εταιρεία, ομάδα ή άνθρωπος έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη με στόχο την καταπάτηση οποιουδήποτε από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που ορίζονται εδώ.